CentrumPR.pl

Decyzję o budowie kominka należy podjąć jak najwcześniej, najlepiej jeszcze w fazie projektowania, jednak palenisko da się również wybudować w już istniejącym obiekcie. W tym drugim przypadku proces wygląda nieco bardziej skomplikowanie. Może pojawić się problem z niedostateczną nośnością podłoża w miejscu budowy lub brakiem sprawnego szybu wentylacyjnego. Zarówno w pierwszym jak i w drugim przypadku konieczne będzie zasięgnięcie opinii architekta, konstruktora lub zduna. Musimy także zlecić profesjonalistom wykonanie pomiarów, które pozwolą określić wielkość oraz moc budowanego kominka.

 

Pamiętajmy, że decydując się na kominek otwarty musimy najpierw wybudować odpowiednią podstawę, ponieważ wylewka (najlepiej zbrojona) będzie musiała unieść kilkusetkilogramową konstrukcję. Do wykonania fundamentu warto sięgnąć po specjalistyczne cementy szybkosprawne np. Specjal marki Lafarge, który gwarantuje uzyskanie pożądanych właściwości w szybkim czasie. Na tak przygotowanym podłożu opieramy płytę paleniskową, która musi być wykonana z odpowiednich materiałów budowlanych. Muszą one nie tylko gwarantować zdolność do kumulacji ciepła, ale również odporność na wysoką temperaturę podczas spalania. Grubość samej płyty powinna wynosić około 12 cm. W każdej spoinie należy umieścić zbrojenie. Tu sprawdzą się przede wszystkim cegły szamotowe oraz zaprawa szamotowa, z których budujemy ścianki boczne oraz tylną. Element wystający poza obrys można wykonać z cegły klinkierowej. Okap natomiast wykonuje się najczęściej z blachy stalowej, o grubości ok. 6 mm, który opieramy na stalowej belce osadzonej na bocznych ścianach. Na tym etapie pamiętajmy, że okap musi być wyposażony w mechanizm regulacji ciągu, dzięki czemu można będzie sprawnie regulować odpływ spalin. Ważne jest aby dzięki odpowiedniemu kształtowi, dym nie ulatniał się na zewnątrz. W górnej części okapu powinna być również ulokowana komora dymowa, która odpowiada za zatrzymywanie dymu przy silnych wiatrach. Pamiętajmy, że decydując się na kominek otwarty musimy zasięgnąć porady i wiedzy doświadczonych fachowców. Tylko w ten sposób unikniemy zbędnych napraw oraz zniwelujemy ryzyko ulatniania się dymu lub czadu. Ponadto, wszystkie elementy łatwopalne muszą być ustawione w odległości min. 1 m od kominka, a podłoga wykonana z materiałów niepalnych.

 

 

Zdecydowanie łatwiejszym rozwiązaniem jest zastosowanie gotowego wkładu. Za jego popularność odpowiadają przede wszystkim wygoda, bezpieczeństwo i ekonomia. W odróżnieniu od kominków otwartych (które zużywają 6 razy więcej drewna), te zamknięte pozwalają na utrzymanie stałej temperatury bez konieczności ciągłego dokładania opału. Dzięki kontrolowanemu spalaniu możemy dowolnie ustawić temperaturę wewnątrz pomieszczenia. Ponadto, istnieje możliwość rozbudowania go w tzw. płaszcz wodny, dzięki czemu kominek będzie mógł podgrzewać bieżącą wodę lub stanie się nawet częścią instalacji centralnego ogrzewania. Pamiętajmy jednak, aby przed zakupem upewnić się, że wkład posiada ważną aprobatę techniczną, a także deklarację zgodności z wystawioną aprobatą. Również kominek zamknięty musi zostać zamontowany na odpowiednim podłożu. Uwaga! Pod żadnym pozorem nie może znajdować się pod nim instalacja wodna, gazowa lub elektryczna. Montując kominek zamknięty warto wykonać postument, na tej samej zasadzie, jak pod kominek otwarty. Oczywiście te prace muszą być nadzorowane przez specjalistę. Po zakończonej instalacji i podłączeniu do przewodu kominowego należy przeprowadzić tzw. próbne przepalenie. Następnie konieczne jest wykonanie obudowy o takich wymiarach by odległości między wkładem a izolacją umożliwiały swobody przepływ ogrzewanego powietrza i nie stwarzały zagrożenia pożarowego. Dlatego tez izolację, najczęściej wykonuje się z ognioodpornej wełny mineralnej oraz folii aluminiowej, które następnie, obudowuje się np. ognioodpornymi płytami kartonowo-gipsowymi.

 

 

Finalnym etapem prac jest dekoracyjna zabudowa kominka. Jego zewnętrzny wygląd powinien korespondować z charakterem pomieszczenia, w którym został wybudowany. Tu do dyspozycji mamy m.in. cegły, kamień naturalny oraz cały szereg dostępnych na rynku elementów wykończeniowych. Z oczywistych względów należy korzystać jedynie z materiałów niepalnych. Do takich materiałów zalicza się również zaprawy murarskie i tynkarskie, które z powodzeniem możemy wykonać na cemencie Specjal.

 

 

Niezależnie od wybranego rodzaju kominka pamiętajmy, że proces spalania wymaga dużej ilości powietrza, które musi zostać dostarczone z zewnątrz, najczęściej za pomocą przewodu umieszczonego w pobliżu paleniska. Jego przekrój powinien być dopasowany do mocy kominka oraz kubatury pomieszczenia. Kolejnym bardzo istotnym etapem palenia w kominku jest dobrze wykonany komin.

 

 – Nieprawidłowo zbudowany komin będzie powodować np. problemy z ciągiem, cofanie się dymu do pomieszczenia czy nawet zagrożenie pożarem lub zatrucie czadem! W budownictwie przyjmuje się, że przekrój komina musi wynosić od 2,5 dm2 do 5 dm2 przy ciągu naturalnym. Kolejnym kluczowym parametrem jest wysokość komina mierzona od miejsca wlotu spalin – minimalnie 4 m. Komin musi być również wyciągnięty ponad połać dachu, aby nie został zakłócony jego ciąg. Opis i dane tych wymagań często znajdziemy w instrukcjach montażu – radzi Sławomir Rutczyński, doradca technologiczny Lafarge.

 

 

Do palenia w kominkach stosuje się drewno, które jest najlepszym materiałem opałowym, szczególnie to, które jest sezonowane i pochodzące z drzew liściastych. Pamiętajmy jednak, że palenie drewnem wilgotnym nie dostarczy odpowiedniej ilości energii, z uwagi, na fakt, iż część jej zostanie spożytkowana na wyparowanie wilgoci, a dodatkowo przyczyni się do zanieczyszczenia wkładu oraz przewodu kominowego.

 

 

Specjal, to cement portlandzki CEM I 42,5 R o wysokiej wytrzymałości wczesnej i końcowej, przeznaczony głównie do środowisk narażonych na niekorzystny wpływ czynników atmosferycznych. Jego głównymi składnikami są klinkier portlandzki i regulator czasu wiązania. Dzięki zastosowaniu cementu Specjal możliwe jest uzyskanie trwałych i wytrzymałych zapraw oraz betonów na fundamenty, posadzki, elementy prefabrykowane, a także elementy konstrukcji narażone na działanie czynników atmosferycznych.