CentrumPR.pl

Społeczeństwo » Społeczeństwo

Emerytura spod znaku Czarnego Orła

Zobacz więcej zdjęć »

Wielu z nas narzeka na ZUS. Wielu ma im za złe, że nasze przyszłe emerytury malują się w nie najjaśniejszych barwach. Zapominamy jednak, że emerytura to przywilej, który jest z nami od trochę ponad 100 lat. Tak, nasze pra, prababcie nie dostawały emerytur.

Dawno, dawno temu, wcale nie tak daleko stąd w Prusach doszło do rewolucji, która z czasem rozszerzyła się na cały świat. W 1880 ówczesny kanclerz II Rzeszy, Otto von Bismarck wprowadza obowiązkowe świadczenia socjalne. W pakiecie tym znajduje się ubezpieczenie zdrowotne, od następstw nieszczęśliwych wypadków i świadczenia opieki medycznej.  Dzięki temu Rzesza staje się pierwszym państwem z systemem opieki socjalnej na świecie.

Sytuacja społeczno-polityczna Rzeszy w XIX wieku

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Działanie Bismarcka nie wzięło się jednak z dobroci serca. Człowiek ten był bardzo zręcznym politykiem, który potrafił łączyć fakty i wysnuwać wnioski. Warto więc spojrzeć na sytuację społeczno-polityczną XIX wieku, która skłoniła go do podjęcia takich działań.

 
XIX wiek, to okres wielkiej emigracji za ocean. Tysiące Europejczyków, w tym i przodków dzisiejszych Niemców emigrowało do Ameryki. Szukali tam nowych możliwości i lepszego poziomu życia, oferowanego przez Nowy Świat. 

Sytuacja polityczna w Rzeszy zmieniła się na przestrzeni kilku lat diametralne. W 1871 zakończył się proces zjednoczenia małych państewek niemieckich w jedno duże państwo.  Ponadto w kraju coraz silniejszą rolę polityczną zaczęły odgrywać frakcje socjalne, które negowały większość decyzji Bismarcka.

Genialny ruch kanclerza

Sytuacja społeczno-polityczna była więc mówiąc kolokwialnie niewesoła. Nowo powstałe państwo borykało się nie tylko z tarciami na linii konserwatyści, socjaliści, ale także z odpływem siły roboczej.
Ponadto gdzieniegdzie pojawiały się małe ogniska separatystyczne.
W takiej sytuacji Bismarck decyduje się na wprowadzenie w życie przepisów, które położyły kres większości problemów.

Skutki
Wprowadzenie emerytury i ubezpieczenia zdrowotnego, powstrzymało w dużym stopniu emigrację. Pomimo niższej płacy niż w Stanach, Niemcy pozostający w kraju mieli zagwarantowaną opiekę zdrowotną, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków i emeryturę. Opłacane przez nich składki były zaś na tyle małe, aby nie obciążały budżetu domowego, a korzyści z nich płynące skutecznie odciągały od podróży za ocean.  

Ubezpieczenie było też bardzo poważnym ciosem dla wszystkich przeciwników Bismarcka. Po pierwsze, socjaliści stracili koronny argument. Oto bowiem konserwatywny przywódca wstawił się za obywatelami i zagwarantował im wsparcie socjalne. Spełnił więc niewypowiedziane marzenia socjalistów i ich jedno z haseł sztandarowych. W tej sytuacji nawet niektóre personalne antypatie do kanclerza nie mogły zaważyć na sprzeciwie, bo jak można negować działania mające pomóc obywatelom.
Po drugie wprowadzenie powszechnych ubezpieczeń i emerytur jednoczyło państwo. Od tego momentu to właśnie Państwo, a nie lokalna społeczność troszczyła się o człowieka. To w organach władzy mógł szukać pomocy w razie wypadku, czy w momencie przejścia na emeryturę. To w końcu zaś władza centralna, kanclerz wprowadził te wspaniałe udogodnienia. Obywatel stawał się wiec dzięki temu lojalny wobec swojego państwa.

Koszty
Wydawać by się mogło, że wprowadzenie systemu emerytalnego w nowo powstałym państwie, które jeszcze niedawno toczyło wiele wojen, może okazać się zabójcze dla budżetu. Niemniej jednak, jak to Niemcy mają w swej naturze pomyślano o wszystkim.  Składkę odprowadzali wszyscy pracujący. Biorąc pod uwagę to, że w XIX wieku wielu zaczynało wtedy pracę w fabrykach już w wieku 13-15 lat okres składkowy był dłuższy niż obecnie.
Kolejną sprawą są emerytury. Te należały się każdemu, kto osiągnął wiek minimum 65 lat. Problem jednak w tym, że w porównaniu do XXI w. dożycie wieku emerytalnego było przywilejem nielicznych. Ówczesna średnia wynosiła bowiem około 50 lat. Szczęśliwcy, którzy załapali się na to świadczenie, nie pozostawali na nim zbyt długo.
Dzięki temu skarb państwa zawsze dysponował środkami na wypłaty emerytur.

Rozwiązanie to okazało się przełomowe i szybko znalazło zwolenników wśród polityków na całym świecie. Wielu, tak jak Bismarck, decydowało się na wprowadzenie systemów socjalnych, nawet gdy należeli do konserwatywnej prawicy.

Podziękowania dla agencja ubezpieczeniowa Gliwice, za pomoc przy tworzeniu tekstu