Rozrywka i wypoczynek » Turystyka
Od rybackiej osady do prężnego kurortu
Zobacz więcej zdjęć » |
Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:
Ta niemiecka osada wiosną 1807 roku miała także polski epizod. Podczas napoleońskiego oblężenia twierdzy Kołobrzeg, w pobliskim Lesie Kołobrzeskim, stacjonował I Pułk Piechoty Legii Poznańskiej pod dowództwem księcia Antoniego Pawła Sułkowskiego. Gdy żołnierze zaczęli chorować na malarię uznano, że to od bagiennej wody z lasu. Wtedy to pułkownik Sułkowski nakazał wykopać studnię w Henkenhagen i konnymi beczkowozami woził ją plażą do polskiego obozu. Studnia z wielkim żurawiem przetrwała sto lat, a zasypali ją na początku XX wieku (na wniosek miejscowych kobiet, które bały się o swoje dzieci) niemieccy włodarze gminy.
Rok 1899, to kamień milowy w historii Henkenhagen. Wówczas to otwarto linię kolejową Szczecin-Kołobrzeg-Koszalin, a miejscowość uzyskała połączenie z takimi niemieckimi metropoliami jak Berlin, Hamburg, Wrocław, Lipsk czy Drezno. W Henkenhagen masowo zaczęły powstawać hotele, pensjonaty i gościńce, budowane zazwyczaj przez zamożnych mieszczan. Powstał również elegancki Dom Zdrojowy. Również miejscowa ludność szybko dostrzegła nowe szanse ekonomiczne i zaczęła adaptować swoje pomieszczenia na pokoje gościnne. Początkowo panowały w nich spartańskie warunki. Rolę toalet pełniły tzw. wygódki, wodę grzano na piecach kaflowych, często pościel i naczynia trzeba było przywozić ze sobą. Nie zrażało to jednak coraz lepiej sytuowanych mieszkańców miast, którzy chętnie wypoczywali nad morzem bałtyckim. Pod koniec lat 20-tych XX wieku Henkenhagen znane już było w całych Niemczech, a tutejsze noclegi oferowane były w wielu katalogach ówczesnych biur podróży.
W przedwojennym Henkenhagen działała wytwórnia wody mineralnej z wody morskiej, niewielka fabryka kosmetyków (działająca jeszcze po wojnie), dwie łaźnie publiczne z podgrzewaną wodą z Bałtyku. Założono również park nadmorski z małą muszlą koncertową, na klifie wygospodarowaną ciągnącą się aż do Sianożęt promenadę spacerową (obecnie wybrukowaną), a w morzu zabito chroniące brzeg ostrogi. Splendoru miejscowości przynosiła także mieszcząca się tutaj Pomorska Szkoła Rolnicza.
Przez wiek XX zmieniały się również zwyczaje i moda plażowa. Do końca I Wojny Światowej mężczyźni i kobiety kąpali się osobno (w Henkenhagen o różnych godzinach), plaże usiane były drewnianymi przebieralniami, osłaniającymi od wiatru grajdołami i koszami. Dopiero rewolucja obyczajowa z lat 20-tych zezwoliła na wspólne kąpiele i odsłoniła znacznie większą część kobiecego ciała.
Turystyczny charakter Henkenhagen nieco zmieniła II Wojna Światowa. W tym okresie część hoteli i pensjonatów pełniła rolę lazaretów dla rannych żołnierzy, tworzono sierocińce i zielone szkoły dla dzieci i matek z bombardowanych przez aliantów miast niemieckich. Sama miejscowość nigdy jednak nie ucierpiała w wyniku działań wojennych, co szczególnie uderzyło polskich osiedleńców wysiadających na dworcu w kompletnie zrujnowanym Kołobrzegu. Byli tak zachwyceni urokiem, czystością i spokojem Henkenhagen, że nazwali swój nowy dom Ustroniem Nadmorskim (później nazwę skrócono).
Pod polską administracją Ustronie Morskie zostaje siedzibą Państwowego Zarządu Uzdrowisk, który działał w oparciu o poniemiecką bazę noclegową. Majątek Zarządu Uzdrowisk przejął w 1951 roku Fundusz Wczasów Pracowniczych. W latach 70-tych wybudowano w Ustroniu Morskim i pobliskich Sianożętach liczne ośrodki wczasowe należące do zakładów pracy z terenu całego kraju. Obecnie Ustronie Morskie posiada jedną z największych baz noclegowych nad Bałtykiem i wciąż notuje dynamiczny rozwój branży turystycznej. Poza pensjonatami i kwaterami prywatnymi przybywa ekskluzywnych hoteli i apartamentowców.
Więcej informacji na witrynie Ustronie Morskie Noclegi
Nadesłał:
Ustronie
|
Komentarze (0)