CentrumPR.pl

Społeczeństwo » Polityka

"W imię Prawa i Sprawiedliwości..."

Myślenie od pewnego czasu o naszym kraju jak o państwie kościelnym, nie napawa mnie jakimś bliżej nieokreślonym lękiem, który zaczyna ogarniać serca większość polskich zagubionych owieczek. Prawdopodobnie zawdzięczam to mojej babci, która od najmłodszych lat - obawiam się, że nie tylko moich ale i jej własnych -  uporczywie, a w jej mniemaniu - sumiennie - uczestniczy w każdym możliwym nabożeństwie, a gdyby tylko natura obdarzyła ją czworgiem synów, niechybnie ich imiona honorowałyby najsłynniejszych (starożytnych, antycznych, fikcyjnych), pisarzy, których imiona do dzisiaj nie wbiły mi się w pamięć.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Obecna polityka naszych - tak, naszych - rządzących, przypomina drużynę siatkarską, która mimo odliczania przez widownię, do klasycznych ‘trzech', odbija piłkę od roku, tylko po swojej stronie. Oczywiście kibicie prawej drużyny, są zachwyceni, bo oznacza to wspaniałe rozegranie akcji, przemyślane przyjęcie, wyprowadzenie i finalny atak, który będzie zakończony jednym, mocnym ciosem, którego przeciwnicy, mimo długiej gry i widocznej taktyki, nie będą w stanie przyjąć. Niezaprzeczalnie fani oraz ogrywana drużyna, mogą krzyczeć ile sił w płucach ‘sędzia kalosz', ale co z tego, skoro pan z gwizdkiem ma chore płuca, jego marnych dmuchnięć nie słyszy nawet on sam, a do tego wszystkiego jest ślepy i chronicznie głuchy.

Oczywiście podczas tego nader długiego meczu, mają szansę wybrzmieć wyćwiczone przyśpiewki i standardowe wymiany okrzyków, pomiędzy kibicami. Jakkolwiek gra na boisku nie byłaby zbyt emocjonująca, widzom nie przeszkadza to w budowania odpowiedniego napięcia, oraz utrzymywania atmosfery nienawiści.

Co wspólnego z polityką ma koncert popularnego zespołu? W obu przypadkach, na czele zgranej grupy, staje jeden przedstawiciel, którego sława przyćmiewa resztę członków, prezentowane teksty nie muszą być rozumiane, ważne żeby się rymowały, łatwo zapamiętywały i co najważniejsze, żeby podczas każdego występu, były śpiewane największe hity, które znają wszyscy. Najdokładniej można zaobserwować to podobieństwo podczas wyborów, kiedy cały program danej partii jest jednym wielkim bełkotem, w zrozumienie którego nikt nie wkłada ni krzty wysiłku. Natomiast poszczególne obietnice, są jak dobry refren, z kultowej piosenki. Jeżeli potrafimy go bezbłędnie zaśpiewać, z przyklejonym uśmiechem do twarzy, stanowiąc wielką masę takich samych ludzi, zdobywamy ‘do lansu', jakieś +500 punktów.

Kazanie głoszone przez kościelnego księcia, jest przykładem, którego szczególnie nie trzeba uzasadniać, ponieważ wszyscy dostrzegamy partyjne osobistości, które czują autentyczny pociąg do sukienek i to bynajmniej nie tych damskich. Abstrahując od mody kościelnej, specyfika kazań cechuje się długością i monologiem, który zyskuje posłuch jedynie w sytuacji, kiedy orator nie wymawia ‘r' lub używa kontrowersyjnych słów, jak: aborcja, gwałt, eutanazja lub prezydent. Konferencje, przemówienia ważnych osobistości państwowych, są typem kazania społecznego. Może ono trwać kilka godzin, zawierać istotne informacje, ale słuchacze i tak pobudzą się dopiero w momencie poruszenia spraw, które wywołują powszechne spory i kłótnie.

Państwo Polskie - jeszcze polskie - teoretycznie też opiewa w bogactwa, które są istotne dla światowej gospodarki, - jabłka to bogactwo witamin i nawet dzieci o tym wiedzą! Musimy jednak pamiętać, że liczy się rozwój duchowy i wartości niematerialne, które należy w sobie odkryć. Obecne rządy dążą do jak najlepszej współpracy pomiędzy szanownym Ojcem naszego narodu, warstwą społeczną, która jest na tyle obdarzona intelektualnie, żeby zrozumieć dobre intencje oraz jedyną prawią i sprawiedliwą władzę. Cechą nadrzędną i ewidentną drogą do szczęścia, jest zniesienia rasizmu w stosunku do czarnych. Jaką mam radę? Księża, zmieńcie kolor.