CentrumPR.pl

Gospodarka » Żywność

Bardzo krótka historia bourbonów

Zobacz więcej zdjęć »

Kiedy słyszymy nazwę bourbon, to nieodłącznie przypisujemy jej miano narodowego trunku Ameryki Północnej. Zaraz potem zastanawiamy się czy ten trunek to również amerykańska whiskey i co wspólnego ma nazwa alkoholu z francuską dynastią Bourbonów.

Bourbon jak podają definicje to rodzaj whiskey wydestylowanej z zacieru zawierającego
co najmniej 51% kukurydzy, poddanej maturacji     w wypalanych od środka, dębowych beczkach, przez minimum dwa lata. Minimalna moc trunku rozlewanego do butelek wynosi 40%. Jednak za tą precyzyjną, encyklopedyczną  definicją, stoją niezliczone historie, doświadczenia przekazywane z pokolenia na pokolenie, pasje oraz niezwykłe talenty ludzi. 

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Frost Boat Party – zakończyły się najgorętsze imprezy sezonu

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Początek…

Żeby zrozumieć współczesny fenomen bourbona trzeba sięgnąć w głąb historii, do czasów, kiedy pierwsi osadnicy na stałe zadomowili się w Nowym Świecie. Kiedy ochłonęli
po wyczerpującej podróży, poznali bliższą i dalszą okolicę, i zawarli pierwsze znajomości, zorientowali się, że skończyły się zapasy trunków, które przypłynęły wraz z nimi z Europy. Natychmiast zaczęli rozglądać się za jęczmieniem, który ich przodkowie wykorzystywali
do produkcji alkoholu.  Ku ich zdziwieniu, popularne w Europie zboże, w Ameryce występowało rzadko. Ale, jak pokazała historia, ku swojej chwale i uciesze przyszłych pokoleń, odkryli rozległe pola kukurydzy. Potrzeba, matka wynalazków i tym razem podpowiedziała osadnikom, jak najlepiej wykorzystać dary ziemi. Tak w bardzo dużym skrócie, można opisać historię powstania trunku, który z we współczesnej terminologii nosi nazwę bourbon.

Ale skąd nazwa?

W drugiej połowie XVIII wieku, z hrabstwa Fayette, stanowiącego cześć Wirginii, wydzielono hrabstwo Bourbon. Nazwa była ukłonem w stronę francuskiej dynastii, która udzieliła swojego poparcia w wojnie przeciwko Anglikom. I w tym miejscu kończy się francuski wkład w historię amerykańskiego bourbona…

W 1792 roku, Kentucky, w którego skład wchodziło hrabstwo Bourbon, dołączyło do Unii. Przez kolejne lata następowały podziały hrabstwa, ale cały region nazywano Old Bourbon.
To z największego w okolicy portu Limestone, wyruszały w podróż statki z beczkami,
na których widniał napis „Old Bourbon Whiskey”, a które skrywały trunek, zdobywający coraz większe uznanie wśród mieszkańców miejsc, do których docierał. Przedsiębiorczy producenci spoza hrabstwa natychmiast dostrzegli wartość tej nazwy i zaczęli używać jej
do określania własnych destylatów. Z czasem konsumenci zaczęli łączyć nazwę bourbon
nie z miejscem produkcji, ale głównym ziarnem destylacyjnym – kukurydzą.

Zanim trafi do butelek…

Historia zawartości każdej butelki zaczyna się od precyzyjnej selekcji ziaren. Każda dostawa kukurydzy poddawana jest wnikliwym pomiarom wielkości, wilgotności i stopnia dojrzałości ziarna, ale ostateczną i najważniejszą z ocen wystawia… nos, którego właścicielem jest mistrz destylacji. Żeby nastąpił proces fermentacji potrzebna jest woda, czerpana z lokalnych źródeł oraz drożdże. Odmiany, które wykorzystywane są w poszczególnych gorzelniach, stanowią najpilniej strzeżoną tajemnicę.  

Składniki poddawane są pierwszemu etapowi produkcji – zacieraniu. Co ciekawe producenci bourbonów wykorzystują przy każdym kolejnym nastawie, resztki poprzedniej destylacji. Potem następuje fermentacja, podczas której cukry zawarte w zacierze, zostają pod wpływem działania drożdży, przetworzone na alkohol i dwutlenek węgla. Trzeci krok to potrójna destylacja. W efekcie producenci otrzymują trunek o zawartości alkoholu 60 – 70%. Żeby powstały alkohol zasłużył
na miano bourbona musi przejść co najmniej dwuletni okres maturacji w beczkach z dębu amerykańskiego, które zanim trafi do nich alkohol, muszą być opalone od środka. 

Jak twierdzą mistrzowie destylacji, bourbon pełnię smaków i aromatów osiąga w wieku od 4 do 8 lat. Jeśli zbyt długo leżakuje w beczkach, w smaku zaczyna dominować gorycz dębu.

I kiedy znajdzie się na stole…

Kiedy bourbon pojawi się na stole, pojawiają się wątpliwości jak go pić. Z lodem, bez lodu,
z dodatkiem napojów gazowanych, czy może ginger ale. A jaka jest prawda…  Żeby pokochać bourbony i wybrać ten jeden ulubiony, trzeba je najpierw poznać, a może się to odbyć tylko w czasie degustacji. Pierwszy krok to pomieszczenie. To, w którym będziemy poznawać trunek musi być wolne od intensywnych zapachów. Następnie wybieramy trzy, cztery gatunki bourbona. Potem szkło. Najlepsze będą kieliszki w kształcie tulipana. Uwolnione aromaty i zapachy alkoholu będą wydobywały się z nich powoli. Jeszcze tylko kilka butelek niegazowanej wody.

Kiedy już zapewniliśmy sobie odpowiednią scenerię i konieczne eksponaty, rozpoczynają się kolejne akty sztuki, w której główne role odgrywały będą nasze zmysły. Pierwszy jest wzrok, potem węch,
a na koniec smak. Jakich kolorów użyjemy do opisania bourbona, jak nazwiemy wydobywające się
z kieliszka zapachy i jakie poczujemy smaki, zależy tylko od nas samych, naszych doświadczeń
i skojarzeń. Najważniejsze jest, abyśmy wybrali tę kompozycję, która zaspokaja wszystkie nasze zmysły. A kiedy dokonamy tego wyboru… pijmy bourbony w takiej formie, jaka odpowiada nam najbardziej.

Najstarsza destylarnia…

W Kentucky pracuje obecnie 9 destylarni, ale najstarszą z nich jest ta znajdująca się w samym sercu Kentucky – destylarnia Woodford Reserve. Powstała w 1812 roku, pod nazwą Labrot & Graham. Kiedy w 1996 roku zaczęto tam produkować bourbon Woodfrod Reserve, stał się on na tyle popularny, że zdecydowano się zmienić nazwę destylarni z Labrot & Graham na Woodford Reserve. Miejsce to ma na tyle duże historyczne znaczenie, że w 2000 roku zostało wpisane na listę narodowych pomników USA (National Historic Landmark). Pomimo tego, że bourbon tam produkowany jest znacznie młodszy od samej destylarni, wytwarzany jest według tradycyjnych i obecnie unikalnych metod. Jako jedyny na świecie powstaje z mieszanki zbóż, która poddawana jest procesowi fermentacji w pełni cyprysowych kadziach. Również jako jedyny na świecie destylowany jest w tradycyjnym, miedzianym alembiku pochodzącym ze Szkocji, a woda używana w jego produkcji to głębinowa woda wapienna. Inne destylarnie wykorzystują wodę komunalną.