CentrumPR.pl

Społeczeństwo » Społeczeństwo

NGO coraz bliżej do biznesu

Jak pokazują wyniki badań Stowarzyszenia Klon/Jawor, jedynie 35% organizacji pozarządowych zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę lub innych umów cywilno-prawnych.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

NGO, które działają na zasadach rynkowych, pozyskują finanse z minimum 3-4 źródeł – prowadzą działalność gospodarczą lub odpłatną pożytku publicznego, utrzymując się m.in. z realizacji świadczeń zdrowotnych (kontrakty z NFZ), prowadząc placówki edukacyjne, organizując zajęcia sportowe, czy sprzedając rękodzieło. Istnieją także inne możliwości pozyskiwania środków, np. darczyńcy indywidualni, współpraca z firmami i instytucjami – sponsoring, darowizny finansowe, rzeczowe, umowy barterowe, 1% podatku, składki członkowskie i wreszcie  wszelkie granty i dotacje. Duże, sprofesjonalizowane organizacje pozarządowe, w przeciwieństwie do mniejszych organizacji III sektora, nie są uzależnione już tylko od grantów.

-„System grantowy wymusza pracę projektową obarczoną ryzykiem braku ciągłości finansowej. Jednak selekcja rynkowa stopniowo eliminuje zjawisko „grantozy” – w efekcie na rynku pozostaną te organizacje pozarządowe, które zdywersyfikują źródła dochodów. W praktyce jest tak, że system pozyskiwania finansowania przez NGO niewiele różni się od biznesu, organizacje pozarządowe zaczynają podlegać tym samym prawom rynkowym co firmy. Dywersyfikacja przychodów pozwala na utrzymanie stabilności finansowej i planowanie budżetów, a osoby zarządzające organizacjami muszą zachowywać się jak przedsiębiorcy, który ponoszą odpowiedzialność za każde swoje działanie” – komentuje Anna Porańska, Dyrektor Operacyjny Loyd Dotacje, podmiotu stanowiącego część Grupy Kapitałowej Loyd.

Jak pokazują wyniki badania Stowarzyszenia Klon/Jawor, zespół stałych płatnych pracowników posiada 35% NGO, w tym 20% zatrudnia „zawodowych społeczników” – w co piątej organizacji jest przynajmniej jedna osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę. 20% wszystkich instytucji III sektora nie ma żadnych stałych współpracowników, jednak co jakiś czas zleca odpłatnie wykonanie jakiejś pracy. 45% polskich organizacji pozarządowych w całości opiera się na pracy społecznej, czyli na wolontariacie.^[1]

–„Wyniki badań wyraźnie pokazują, że sektor pozarządowy nie funkcjonowałby, gdyby nie wolontariusze, działacze społeczni, aktywiści. Większość Polaków idealistycznie postrzega wszelkie tego typu organizacje, według ich wyobrażeń stowarzyszenia i fundacje powinny unikać zatrudniania płatnych pracowników, a winny funkcjonować dzięki pracy społecznej. Widać sprzeczność – profesjonalizm, wysoka jakość świadczonych usług, których wymagamy od ludzi działających w trzecim sektorze, są niemożliwe do osiągnięcia bez odpowiedniego wynagrodzenia. Działacze społeczni i aktywiści to nie wolontariusze, to w coraz większej ilości przypadków profesjonaliści, którym nie wystarcza uznanie społeczne – niezbędne jest pieniężne wynagrodzenie. Wysokiej klasy specjaliści nie mogą świadczyć profesjonalnych usług wykonując je dodatkowo i „po godzinach” w ramach wolontariatu. Profesjonalizacja pracy w organizacjach pozarządowych jest zauważalna, ale mamy do czynienia dopiero z początkową fazą tego zjawiska. Jeśli chodzi o zwiększanie poziomu jej zaawansowania, dobrym posunięciem będzie stopniowe wypracowywanie dialogu dostosowanego do specyfiki funkcjonowania tych instytucji pomiędzy pracownikami i osobami zarządzającymi. Relacje pracownicy-pracodawcy nie powinny opierać się wyłącznie na relacjach towarzyskich. Pożądanym mechanizmem byłoby wprowadzenie jawności płac i form zatrudnienia w organizacji pozarządowych oraz wyraźne rozdzielenie wolontariatu od „pracy odpłatnej”. Nieuniknione są niższe płace niż w sektorze publicznym, z taką sytuacja mamy do czynienia także w krajach rozwiniętych. Oprócz pieniężnego wynagrodzenia, profesjonalizacja musi nieść ze sobą zapewnienie pracownikom podstawowego zabezpieczenia socjalnego” – podsumowuje Anna Porańska.