CentrumPR.pl

Kultura, sztuka » Kultura

Tkaczyszyn-Dycki dla nowych i wtajemniczonych

Zobacz więcej zdjęć »

Dycki w swoich wierszach z „Rzeczywiste i nierzeczywiste…” prowadzi nas wciąż po tych samych tematach i motywach: śmierci, umieraniu, samotności, przyjaźni.

Na zwieńczenie roku 2009, w którym Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki otrzymał Nagrodę Nike za zbiór wierszy „Piosenka o zależnościach i uzależnieniach” oraz Nagrodę Literacką Gdynia, nakładem Biura Literackiego ukazał się wybór o barokowym tytule „Rzeczywiste i nierzeczywiste staje się jednym ciałem. 111 wierszy”.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• XVI Ogólnopolski Turniej Tenisowy Amatorów o Puchar Prezesa Kolportera
• "Czarny statek" – Irak oczami uchodźcy
• Philip de Souza - "Piraci w świecie grecko-rzymskim"
• Wygraj "Festung Bresalu" – konkurs do 5 września

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Wiersze do tego tomu wybrał Jacek Gutorow, który w posłowiu podkreśla, że to książka adresowana zarówno do nowych czytelników poety, jak i czytelników towarzyszących mu od lat. W zbiorze znalazły się nowe i starsze utwory Dyckiego, ułożone nie w porządku chronologicznym i logicznym, ale – jak pisze Gutorow – w porządku wrażliwości i wyobraźni.

Ci, którzy czytają Poezję, a przede wszystkim ci, którzy lubią czytać Poezję, docenią melancholijną urodę wierszy Tkaczyszyna-Dyckiego - pisze autor bloga SalonKulturalny.pl. Każdy poeta z kogoś czerpie, źródeł poetyckiej twórczości Dyckiego można szukać i u Sępa Szarzyńskiego, i u Cummingsa, lecz w gruncie rzeczy nie to jest najważniejsze, gdyż jego poezja jest istotą oryginalną i osobną i  nie potrzebuje zestawiania ani porównywania z poezją innych autorów.

Dycki w swoich wierszach z „Rzeczywiste i nierzeczywiste…” prowadzi nas wciąż po tych samych tematach i motywach: śmierci, umieraniu, samotności, przyjaźni – jakby pisał jeden wielki wiersz, ale za każdym razem czyni to w sposób tak zaskakująco świeży i błyskotliwy, że czytelnik z chęcią przyłącza się do tej wędrówki. Osobistym, intymnym utworom potrafi też nadać szerszy kontekst, jak w „Dumce”, gdy pisze: „dlaczego jeszcze nie umiem/ słowa Polska gdy wielu/ zdążyło się nim nasycić/ i zadręczyć innych”. I to również świadczy o wielkości tego poety.