CentrumPR.pl

Zdrowie » Medycyna

Choroba Heinego Medina

Zobacz więcej zdjęć »

Choroba Heinego Medina nosi również nazwę zapalenia rogów przednich rdzenia kręgowego. Wywoływana jest przez wirusy atakujące neurony ruchowe rdzenia, a także pnia mózgu, co powoduje porażenie mięśni klatki piersiowej umożliwiających oddychanie po czym następuje niewydolność oddechowa.

Stopień ciężkości porażenia zależy od intensywności zakażenia, szybkości podjęcia leczenia i jego skuteczności. Konsekwencje choroby są bardzo poważne, jeśli nie podejmie się odpowiedniego działania. Obecnie leczenie jest możliwe w prawie wszystkich przypadkach i umożliwia eliminowanie następstw choroby.
Choroba atakuje głównie dzieci, dlatego nazywana jest także porażeniem dziecięcym. W przeszłości była częsta powodowała nawet epidemie. Obecnie dzięki stosowaniu szczepień ochronnych już we wczesnym dzieciństwie oraz postępów w leczeniu częstość jej występowania znacznie się zmniejszyła.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Suzuki SWIFT w limitowanej serii JOANNA BRODZIK EDITION
• Suzuki SX4-FCV z napędem na ogniwa paliwowe na szczycie G8
• SUZUKI W TOP 10 producentów na świecie
• Suzuki na Salonie Samochodowym w Paryżu

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Wirus powodujący chorobę rozwija się najlepiej najlepiej klimacie gorącym, dlatego częstotliwość występowania tej choroby jest większa w krajach strefy tropikalnej. W klimacie umiarkowanym większość zachorowań przypada na lato.

Przyczyny choroby.
Zapalenie rogów przednich rdzenia wywoływane jest przez wirusy należące do trzech typów, z których typ I jest jednym rzeczywiście groźnym powodującym uszkodzenia układu nerwowego. Wirus szerzy się przez wydzieliny jamy ustnej mi gardła, a następnie osiedla się w układzie limfatycznym gardła oraz jelita cienkiego cienkiego tam się rozmnaża. Pewna ilość wirusów dociera do krwi i z nią do ośrodka układu nerwowego, tzn. do mózu i rdzenia kręgowego. W rdzeniu wirus atakuje neurony ruchowe przednich rogów istoty szarej. Zaatakowana istota szara rdzenia reaguje intensywnym odczynem zapalnym, po którym następuje zanik neuronów ruchowych, które przestają przewodzić rozkazy wysyłane przez mózg do mięśni. Dlatego następuje porażenie tych mięśni i to na stałe jeżeli neurony zostaną na stałe zniszczone.

Objawy i następstwa choroby
Można wymienić dwie postacie tej choroby, różniące się zarówno objawami jak i rokowaniami co do ciężkości zmian: tzw. lżejsze zapalenie rogów przednich – nie powoduje porażeń oraz cięższe, które może, ale nie musi powodować porażenia.
Około 85% przypadków zakażeń to postacie lżejsze. Wirus atakuje małe dzieci powodując gorączkę, złe samopoczucie i ból głowy oraz gardła. Choroba jest lekka i pełne wyzdrowienie następuje w ciągu 48 – 78 godzin.
Druga postać choroby jest znacznie poważniejsza, a jej rozwój następuje stopniowo. Zakażenie może rozwijać się kilka dni, zanim pojawią się pierwsze objawy, które mogą ograniczyć się do kataru, bólu gardła i głowy, gorączki itp. Co nie wywołuje zaniepokojenia. W tej fazie układ odpornościowy może zlikwidować zakażenie. Jeśli to nie nastąpi, to wirus szerzy się obejmując cały organizm i nasilają się objawy początkowe. Dolegliwości starają się coraz silniejsze, pojawiają się bóle mięśni, szczególnie karku gdzie chory może odczuć pewną sztywność. Objawy te można błędnie uznać za początek zapalenia opon mózgowych ( zresztą czasem wirus naprawę je wywołuje, co bardzo utrudnia rozpoznanie). Po kilku dniach pojawia się uczucie zdrętwienia kończyn i równocześnie ich osłabienie, które stopniowo postępuje, prowadząc do całkowitego porażenia. Jeżeli obejmie ono mięśnie oddechowe klatki piersiowej, to chory umiera w wyniku utraty możliwości oddychania. W innych przypadkach porażenie obejmuje jedną lub obie nogi czasem tylko niektóre jej mięśnie. Może ono być trwałe i pozostać mimo ustąpienia choroby. Nawet w przypadkach ciężkiej postaci choroby u ponad 50% chorych dochodzi do pełnego wyleczenia. U 25% chorych pozostaję trwałe uszkodzenia lekkiego stopnia, a u 25% następstwa są bardzo ciężkie.

Leczenie
Po wystąpieniu choroby leczenie chorego polega na leżeniu w łóżku i izolacji chorego aby uniknąć zakażenia się innych osób. W razie bólów podawane są środki przeciw bólowe. W celu zapobieganiu odwodnieniu podaje się surowicę i płyny. Masaże i ćwiczenia wspomagające prowadzone przez fizjoterapeutę mają także korzystny wpływ. Podobnie jak w innych chorobach wirusowych nie mamy specjalnego leku, który byłby rzeczywiście skuteczny i dlatego leczenie zależy od odporności organizmu.

Zapobieganie chorobie
W zapobieganiu nagminnemu porażeniu dziecięcemu największe znaczenie mają masowe szczepienia ochronne, dzięki którym zachorowania na tę chorobę w Polsce maję obecnie charakter sporadyczny.