CentrumPR.pl

Zdrowie » Medycyna

Cukrzyca - odchudzanie

Zobacz więcej zdjęć »

Jak wspomagać proces zapobiegania i lecenia cukrzycy, co wiemy na ten temat ? Ogólnoświatowe doświadczenia z suplementacją chromu.

Cukrzyca, a dieta.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Grzybica

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Wiele cennych informacji, dotyczących żywienia, decydujących o ogólnym stanie zdrowia, odkryto stosunkowo niedawno. Trzydzieści pięć lat temu, kiedy byłam studentką medycyny, chrom uważano za bardziej odpowiedni składnik dla zderzaków samochodowych niż ludzkiego żywienia. Był również przedstawiany jako wysoce toksyczny metal, wywołujący poważne choroby zawodowe u pracowników przemysłu samochodowego i rowerowego.

W 1957 r. naukowcy Walter Mertz i Kenneth Schwartz wyizolowali z nerki świni składnik, który nazwaliczynnikiem tolerancji glukozy (GTF). Ta wieprzowa substancja przywracała zmniejszoną tolerancję glukozy u szczurów. Dwa lata później, w 1959 r., chrom został zidentyfikowany jako aktywny składnik GFT. Pomimo to, amerykański podręcznik publikujący w 1968 r. zalecane normy żywieniowe (RDA - Recommended Daily Allowances), zawiera tylko następujący komentarz: Badania nad chromem sugerują jego pozytywną rolę w ludzkim odżywianiu. Znacznie później, bo dopiero w wydanym w 1989 r. podręczniku o RDA, poświęcono chromowi 3 strony.

Streszczając: Chrom jest pierwiastkiem śladowym, niezbędnym do prawidłowego metabolizmu glukozy, insuliny, kwasów tłuszczowych, białek oraz wzrostu mięśni. Odpowiednie spożycie, absorpcja i przyswojenie chromu jest konieczne do mechanizmów regulacji poziomu glukozy we krwi i poprawy wrażliwości receptorów na insulinę.

Obecnie, chrom jest uznawany jako niezbędny do życia składnik odżywczy, w odpowiednich ilościach trudno dostępny z pożywienia, ponieważ 90% chromu jest tracone podczas procesów przetwarzania i magazynowania żywności. Jego niedobór jest szczególnie powszechny w tzw. zamożnych społeczeństwach. Uważa się, że przeciętne spożycie chromu wynosi tylko 25 - 33 mcg. dziennie. Za te braki są odpowiedzialne m.in. takie przyczyny, jak: wyjałowienie gleby, rafinowana żywność oraz wysokie dzienne spożycie cukru (nadmiar cukru w diecie wymaga ekstra insuliny, co dodatkowo zmniejsza zapasy chromu). Ilość chromu w tkankach zmniejsza się także z wiekiem oraz podczas dużego wysiłku fizycznego. Z powodu nadmiernego przetwarzania żywności, złych nawyków żywieniowych i niezdrowego stylu życia, niedobór chromu jest jednym z najczęstszych zaburzeń pokarmowych, prawdopodobnie prowadzących do takich chorób cywilizacyjnych, jak: nadciśnienie tętnicze, otyłość i cukrzyca.

Z tego powodu, suplementacja chromu jest niezbędna, by zachować zdrowie. Wciąż nie ma oficjalnie ustalonych dla chromu wartości RDA. Najnowsza publikacja RDA zaleca 50 - 200 mcg chromu dziennie.

Naturalnie występujący chrom, zatem także chrom obecny w żywności, jest trójwartościowy, co oznacza, że znajduje się na +3 stopniu utlenienia. Innymi słowy, chrom trójwartościowy to cząsteczka chromu, która straciła trzy elektrony, tak więc posiada ładunek elektryczny +3. Obecny w żywności, chrom trójwartościowy, nie jest toksyczny nawet w ilościach 1000 razy wyższych niż wynosi dzienne zalecane spożycie. Wysoce toksycznym i dobrze znanym karcinogenem jest natomiast chrom sześciowartościowy oraz chromian. Jednak ta postać chemiczna chromu została stworzona przez człowieka i nie występuje w naturze.

Wszystkie suplementy chromu zawierają chrom trójwartościowy, dostępny pod postacią różnych związków chemicznych. Obok drożdży piwnych i chlorku chromu, dostępne są liczne postacie chelatowe: polinikotynian chromu, glukonian chromu, cytrynian chromu i najbardziej znany pikolinian chromu.Pikolinian chromu nie jest prostą cząsteczką - to kompleks, nazywany chelatem, w którym trzy cząsteczki kwasu pikolinowego ochraniają jon chromu. Wyniki wielu przeprowadzonych badań epidemiologicznych i klinicznych potwierdziły, że wszystkie chelatowe związki chromu są nietoksyczne i bezpieczne.

Prof. dr nauk med. Valeria Szedlak-Vadocz,
Przewodnicząca Zespołu Doradców Medycznych CaliVita®International
Specjalista biochemii klinicznej, medycyny nuklearnej i patofizjologii klinicznej

Glukoza-chrom-długowieczność

Chrom skutecznie reguluje poziom glukozy we krwi, ponieważ wzmacnia działanie insuliny wewnątrz organizmu. Umożliwia insulinie przyłączanie się do właściwych receptorów na komórkach mięśniowych i tłuszczowych w efekcie glukoza jest w stanie wejść do wnętrza komórki (tolerancja glukozy). Efektem niedoboru tego pierwiastka śladowego w organizmie jest zaburzona tolerancja glukozy i podwyższony poziom cukru we krwi ciągu ostatnich piętnastu lat chrom stał się bardzo popularny w leczeniu otyłości. Jego skuteczność w regulowaniu masy ciała jest związana ze zdolnością do regulowania poziomu glukozy we krwi, zmniejszając tym samym ochotę na słodycze. Podczas niedoboru chromu obserwowano także wysoki poziom cholesterolu we krwi oraz zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych.

Nic dziwnego, że chrom jest cennym składnikiem odżywczym, wspomagającym leczenie cukrzycy(zarówno insulino zależnej, jak i insulino niezależnej), podwyższonych wartości cholesterolu we krwi oraz miażdżycy. Suplementacja chromem jest bardzo pomocna, lecz jeśli chcemy pozostać dłużej zdrowi, równie ważne jest wdrożenie właściwych nawyków żywieniowych.

Chrom jest również traktowany jako czynnik długowieczności. Jest to związane z korzystnym wpływem na czynność dehydroepiandrosteronu (DHEA) - ważnego endogennego hormonu młodości - oraz z ochrona glikacji białek, zwłaszcza tkanki łącznej. Wysoki poziom insuliny hamuje działanie produkowanego przez organizm DHEA, w efekcie, organizmy osób "uzależnionych od słodyczy" wykazują tendencję do szybszego starzenia się. Ze względu na fakt, że z wiekiem zmniejsza się poziom DHEA, starsze osoby powinny okresowo suplementować dietę "biologicznie aktywnym" chromem, żeby poprawić funkcje mózgu, aktywność układu immunologicznego i siłę mięśniową. Najbardziej efektywna dawka to 300-600mcg dziennie.

W przeciwieństwie do lekarstw, czynniki odżywcze(suplementy) nie są skiero­wane przeciwko chorobie, zwiększają natomiast zdolność organizmu do obrony przed nią. Cały świat uwierzył, że walczyć z chorobą można jedynie poprzez atakowanie jej kombinacją zabójczych leków. Odkąd zacząłem stosowanie preparatów odżywczych, moi pacjenci dużo szyb­ciej i skuteczniej odzyskują zdrowie, ponieważ ich układ odporno­ściowy otrzymuje wsparcie.Dr.Robert C. Atkins.