Rozrywka i wypoczynek » Turystyka
Lizbona – zabytki i dobra zabawa
Zobacz więcej zdjęć » |
W mieście znajdują się cenne zabytki, będące świadectwem pięknej historii odkryć geograficznych, dokonanych przez Portugalię. Zalicza się do nich m.in. Mosteiro Dos Jéronimos (klasztor Hieronimitów), Torre de Belém oraz Pomnik Odkryć Geograficznych. Dwie pierwsze budowle znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:
Mosteiro Dos Jéronimos został ufundowany przez króla Manuela I Szczęśliwego w podzięce za udany powrót ekspedycji wysłanej do Indii. Na czele wyprawy stał Vasco da Gama, a odkrycie nowej drogi morskiej pozwoliło Portugalii na uruchomienie niezwykle zyskownego handlu przeprawami ze Wschodu. Ten imponujący kościół z dwupiętrowym klasztorem stanowi znakomity przykład portugalskiego stylu manuelińskiego (nazwa pochodzi od imienia króla Manuela I Szczęśliwego), który cechuje połączenie gotyku z niezwykle ozdobną ornamentyką o motywach orientalnych i morskich (np. liny okrętowe, fale, koniki morskie czy koralowce). Wzrok przyciągają misternie ozdobione kolumny i krużganki. W klasztorze, oprócz grobowców rodziny królewskiej, znajdują się także szczątki Vasco da Gamy (na jego nagrobku widnieje sfera armilarna – przyrząd astronomiczny służący do nawigacji) oraz wielki poeta portugalski – Luis de Camões, który w eposie „Luzjada” opisał wyprawy da Gamy do Indii. Z klasztorem związane jest jeszcze jedno, ważne wydarzenie: 13 grudnia 2007 r. podpisano tu tzw. Traktat Lizboński, mający zreformować Unię Europejską.
W Lizbonie, osiadłej na wzgórzach i opadającej stopniowo w kierunku rzeki, nie brak punktów widokowych, z których można podziwiać miasto. Turyści najczęściej wybierają wjazd Elevador de Santa Justa (zwaną też Elevador do Carmo) - ok. 30 metrową windą ze szkła i metalu, którą zaprojektował Raul Meisner, uczeń Gustave’a Eiffel’a. Na szczycie windy, która przypomina wyglądem wieżę, znajduje się taras widokowy. Elevador de Santa Justa jest czynna codziennie od godziny 8 do 21. Bardzo popularna jest także Torre de Belém, stojąca na nadbrzeżu Tagu, bogato zdobiona wieża wzniesiona w stylu manuelińskim. Jej pierwotnym celem była obrona portu i miasta przed wrogami. Obecnie wieża pełni rolę niezwykle ciekawego punktu widokowego, który ze względu na nastrojowe oświetlenie warto zobaczyć także nocą.
Godny uwagi jest także monumentalny, bo liczący ok. 50 m wysokości, Pomnik Odkryć Geograficznych (Padrão dos Descobrimentos), zbudowany na cześć: żeglarzy, kartografów, astronomów i misjonarzy, którzy wsławili się w czasach wielkich odkryć geograficznych. Na dziobie betonowego okrętu znajdują się m.in. książę Henryk Żeglarz, Vasco da Gama, Luis de Camões i Ferdynand Magellan. Pomnik odsłonięto w 1960 r. w 500 rocznicę śmierci księcia Henryka Żeglarza, który zapoczątkował pierwsze ekspedycje morskie z Portugalii. W środku pomnika znajduje się wystawa poświęcona historii miasta, a z jego szczytu można podziwiać panoramę okolicy. Cena biletu wynosi 2,50 EURO. Ulgowy można kupić za 1,5 EURO. (Więcej informacji można uzyskać na stronie www.padraodescobrimentos.egeac.pt). Przy pomniku znajduje się ogromna, marmurowa mozaika przedstawiająca różę wiatrów, a w jej środku mapę świata z zaznaczonymi trasami podróży portugalskich odkrywców.
Dobrym miejscem na spacer jest Rua Augusta – deptak pełen sklepów, ciągnący się od Praça do Comércio (zwanego też Terreiro do Paço) aż do Praça Dom Pedro IV (zwany Rossio). Sympatyczne kawiarenki na placu Rossio są popularnym miejscem spotkań mieszkańców Lizbony.
Po całodziennym zwiedzaniu warto zajrzeć do najstarszej dzielnicy Lizbony – Alfamy, pełnej uroczych uliczek i zaułków oraz… artystów. W jednej z licznych knajpek (tascas) można posłuchać fado – tęsknych pieśni mówiących o nieszczęśliwej miłości, bólu rozstania i przeznaczeniu. W Alfamie możemy wybierać m.in. pomiędzy Clube de Fado (Rua de S. João da Praça, 92-94), Mesa de Frazes (Rua dos Remédios, 139A), a Parreirinha de Alfama (Beco do Espírito Santo, 1), czy też Fado Maior (Largo do Peneireiro, 7). Należy jednak pamiętać, że w Lizbonie koncerty fado odbywają się w absolutnej ciszy. Brawa dozwolone są dopiero na koniec występu.
Prawdziwi fani fado nie powinni zapomnieć o obowiązkowej wizycie w Casa do Fado e da Guitarra Portuguesa (Dom Fado i Muzeum Gitary Portugalskiej). Muzeum poświęcone jest historii fado (od jego powstania aż po czasy współczesne) oraz gitarze portugalskiej. Wśród ekspozycji znajdują się m.in. instrumenty muzyczne, obrazy, zdjęcia i plakaty z koncertów, biografie oraz nagrania czołowych wykonawców fado (najpopularniejszą i najbardziej kochaną przez Portugalczyków pieśniarką fado była Amália Rodriques. Jej piękny głos i charyzma przyczyniły się do spopularyzowania tego stylu muzycznego na świecie).
Tutejszy sklepik oferuje szeroki wybór płyt z muzyką. (więcej informacji na temat muzeum można uzyskać na stronie www.museudofado.egeac.pt).
Jest w Portugalii powiedzenie: „Coimbra studiuje, Lizbona się bawi, Porto pracuje, a Braga się modli”. Patrząc na bogaty program kulturalny stolicy Portugalii trudno nie zgodzić się z tym stwierdzeniem. W ramach programu Festas de Lisboa, trwającego od połowy maja do połowy lipca, przewidziane są liczne koncerty, wystawy, warsztaty i przedstawienia, które odbywają się m.in. w środkach transportu publicznego (metro, windy itp.). (Więcej informacji można znaleźć na stronie www.festasdelisboa.com).
Miłośnicy wspólnego biesiadowania powinni wziąć udział w Arraiais Populares, imprezach odbywających się przez cały czerwiec na ulicach Lizbony, podczas których można zjeść m.in. grillowanie sardynki i caldo verde – zieloną zupę z ziemniaków, kapusty i oliwy, a także napić się wyśmienitego porto. W mieście znajdują się cenne zabytki, będące świadectwem pięknej historii odkryć geograficznych, dokonanych przez Portugalię. Zalicza się do nich m.in. Mosteiro Dos Jéronimos (klasztor Hieronimitów), Torre de Belém oraz Pomnik Odkryć Geograficznych. Dwie pierwsze budowle znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Komentarze (0)