CentrumPR.pl

Dom » Budownictwo

Najważniejsze zasady i dobre praktyki podczas wykonywania ociepleń ze styropianem

Zobacz więcej zdjęć »

Montaż termoizolacji to kluczowy element procesu budowlanego, który ma na celu poprawę właściwości termicznych budynku. W Polsce i większości krajów Europy, w ociepleniach zewnętrznych ścian budynków metodą ETICS dominuje styropian.

Wykonawcy cenią go za łatwą i bezpieczną dla zdrowia obróbkę, inwestorzy za uniwersalność, korzystną cenę oraz doskonałe parametry, które sprawdzają się w różnych warunkach klimatycznych. Chociaż styropian słynie z trwałości i łatwości instalacji, a ocieplenia z jego zastosowaniem od dziesięcioleci poprawiają wygląd budynków i komfort ich użytkowania, to właśnie odpowiedni montaż oraz dobre praktyki wykonawcze pozwalają w pełni wykorzystać potencjał tego materiału i ocieplonego nim budynku.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Przygotowanie podłoża – fundament pod trwałą termoizolację

Prawidłowe przygotowanie podłoża to kluczowy etap, który wpływa na trwałość całego ocieplenia. Przed przystąpieniem do prac ociepleniowych należy więc dokładnie ocenić stan podłoża. Powinno być ono:

·         czyste – niezbędne jest usunięcie kurzu, zabrudzeń, tłuszczu oraz starych powłok malarskich

·         stabilne – podłoże musi być stabilne, bez odspajających się warstw. W przypadku słabych tynków zaleca się ich usunięcie lub wzmocnienie odpowiednim preparatem gruntującym

·         równe – niewielkie nierówności i ubytki (do 2 cm) można wyrównać zaprawą wyrównawczą

·         suche – wilgotne ściany mogą negatywnie wpływać na skuteczność klejów

W celu zwiększenia przyczepności podłoża należy je zagruntować właściwym preparatem gruntującym, zgodnie z instrukcją stosowania i zaleceniami dostawcy systemu dociepleń.

Zastosowanie odpowiedniego kleju i prawidłowej techniki klejenia

Sposób mocowania styropianu (przyklejanie klejem lub przyklejanie klejem połączone z kołkowaniem) powinien być określony w krajowej lub europejskiej ocenie technicznej oraz w projekcie ocieplenia. Płyty styropianowe zawsze przykleja się z wykorzystaniem podanej przez systemodawcę metody.

Przed przyklejeniem należy upewnić się, czy producent kleju dopuszcza jego kontakt ze styropianem. Informacje te powinno znajdować się na opakowaniu lub w dokumentacji technicznej wyrobu.

Przed przyklejeniem płyt do ściany warto sprawdzić skuteczność przyczepności kleju do podłoża, przeprowadzając tzw. próbę przyczepności. W tym celu należy wyciąć ze styropianu kostki o boku 10 cm. Kostki przykleja się do ściany i po podanym przez producenta czasie wiązania kleju dokonuje się próby oderwania kostek od ściany, ciągnąc za nie w kierunku prostopadłym do jej powierzchni. Jeżeli w wyniku odrywania nastąpi rozerwanie kostki styropianowej oznacza to, że przyczepność kleju do styropianu jest wystarczająca i można rozpoczynać prace ociepleniowe. Jeśli odspojeniu ulegnie klej, styropian lub klej ze styropianem, to przygotowanie podłoża lub wybór kleju wymagają weryfikacji.

Najpopularniejszy sposób montażu styropianu to metoda obwodowo-punktowa (tzw. ramka i placki). Polega ona na nałożeniu na każdą płytę pasma kleju na całym jej obwodzie (tzw. ramki oraz kilku placków na środku (we wnętrzu ramki), tak by po dociśnięciu płyty do ściany klejem pokryte było min. 40% powierzchni płyty.

Drugim sposobem przyklejania styropianu, stosowanym na ścianach o bardzo równej powierzchni, jest metoda grzebieniowa, polegająca na  nałożeniu kleju na całą powierzchnię płyt za pomocą pacy zębatej.

Kołkowanie płyt – jakie kołki wybrać i jak je osadzić?

W ociepleniach budynków jednokondygnacyjnych styropian może być mocowany wyłącznie na klej. O konieczności kołkowania styropianu w takim przypadku może zadecydować projektant, uwzględniając siły działające na budynek (np. silne ssanie wiatru), stabilność czy stan techniczny podłoża. Rodzaj i rozmieszczenie kołków powinny być zgodne z dokumentacją danego systemu oraz uzależnione od grubości termoizolacji i rodzaju materiału konstrukcyjnego ściany.

Do mocowania styropianu w podłożach z betonu i cegły zazwyczaj stosuje się łączniki z trzpieniem z tworzywa sztucznego lub stalowym. Ważne jest również dopasowanie odpowiedniej długości kołków – powinny być dobrane tak, aby  talerzyk mocujący był osadzony w izolacji na głębokości ok. 2 cm. Wyfrezowane wcześniej w izolacji miejsce kołkowania należy następnie zabezpieczyć styropianowym krążkiem – zaślepką, która ogranicza straty ciepła oraz powstawania przebarwień określanych jako „efekt biedronki”.

Kołkowanie można wykonać po całkowitym związaniu kleju. Ilość łączników na 1 m² materiału powinna być określona w projekcie ocieplenia. Zwykle stosuje się nie mniej niż 4 łączniki na 1 m² w części środkowej ściany. W strefach narożnych i przy krawędziach konieczne jest zwiększenie liczby kołków z uwagi na większe oddziaływanie wiatru.

Wykonanie warstwy zbrojonej

Przed nałożeniem kleju i siatki niezbędne jest staranne oczyszczenie płyt z pyłu i kurzu, co zapewni dobrą przyczepność zaprawy klejowej. Wszelkie krawędzie ocieplenia należy zabezpieczyć profilami narożnymi z siatką. Warto też pamiętać o dodatkowym zabezpieczeniu siatką naroży okien i drzwi, żeby zapobiec powstawaniu pęknięć  tynku.

Zaprawę klejową aplikuje się na styropian równomiernie pacą zębatą w warstwie o grubości ok. 3-4 mm. W świeżą zaprawę zatapia się następnie siatkę, którą należy nakładać pionowymi pasami, wykonując pomiędzy nimi zakłady o szerokości co najmniej 10 cm. Siatki nie należy układać bezpośrednio na styropianie i pokrywać klejem. Nie powinna ona również wystawać z warstwy kleju. W strefie cokołowej ocieplenia oraz tam, gdzie jest większe ryzyko mechanicznego uszkodzenia tynku (np. w pobliżu schodów wejściowych) rekomendowane jest nałożenie dwóch warstw siatki.

Ważne, aby prace prowadzić w odpowiednich warunkach pogodowych, zgodnie z zaleceniami producenta systemu. Zbyt wysoka temperatura powietrza może prowadzić do bardzo szybkiego odparowania wody, co uniemożliwi odpowiednie wiązanie kleju. Dobrą praktyką, szczególnie przy silnym nasłonecznieniu jest osłanianie elewacji siatkami zacieniającymi, które wpływają również na zachowanie porządku i bezpieczeństwa prac ociepleniowych.

Po całkowitym wyschnięciu warstwy zbrojącej należy pokryć ją preparatem gruntującym dopasowanym do tynku elewacyjnego. Tynk nakłada się równomiernie, dbając o estetykę i jednolitą grubość warstwy. Zwłaszcza w przypadku styropianów grafitowych, na silnie nasłonecznionych elewacjach południowych i zachodnich zaleca się unikania stosowania tynków w ciemnych kolorach.

Prawidłowa segregacja odpadów

Styropian w 100% nadaje się do recyklingu, a jego skład i budowa pozwalają poddać go recyklingowi nawet wielokrotnie. 

Ścinki styropianowe powstające podczas prac ociepleniowych są cennym surowcem, który może być użyty do produkcji nowych, pełnowartościowych wyrobów. Dlatego kluczowa z perspektywy recyklingu jest ich właściwa segregacja. Czyste, niezabrudzone klejem lub tynkiem ścinki należy umieścić w plastikowym worku (najlepiej przeźroczystym), przechowywać izolując je od wpływu czynników zewnętrznych oraz przekazać producentowi styropianu, który wyprodukował wyrób (lub też innemu przedsiębiorcy prowadzącemu działalność w tym obszarze).

Termoizolacja budynku to ważny etap prac budowlanych. Stworzenie zdrowego, komfortowego, efektywnego energetycznie i przyjaznego dla środowiska budynku jest uwarunkowanie nie tylko wyborem odpowiedniej do naszego klimatu termoizolacji, ale również profesjonalnego wykonawcy, który prawidłowo przeprowadzi prace ociepleniowe.