CentrumPR.pl

Kultura, sztuka » Kultura

Marek Edelman: "Bóg śpi"

Zobacz więcej zdjęć »

Książka „Marek Edelman: Bóg śpi” jest zapisem rozmów, jakie Witold Bereś i Krzysztof Brunetko przeprowadzili z tytułowym bohaterem podczas kręcenia filmu dokumentalnego „Dowódca Edelman” w reżyserii Artura Więcka „Barona”.

To zarazem pożegnanie ze zmarłym w 2009 roku ostatnim przywódcą powstania w getcie warszawskim, człowiekiem niezwykłym, wspaniałym i pięknym.

Zamów artykuły sponsorowane na serwisie CentrumPR.pl w kilka minut, poprzez platformę Link Buildingu np.:

Przeczytaj również

• XVI Ogólnopolski Turniej Tenisowy Amatorów o Puchar Prezesa Kolportera
• "Czarny statek" – Irak oczami uchodźcy
• Philip de Souza - "Piraci w świecie grecko-rzymskim"
• Wygraj "Festung Bresalu" – konkurs do 5 września

• Podstawowe informacje o CentrumPR.pl

Marek Edelman był człowiekiem wspaniałym, ale rozmówcą trudnym i często aroganckim, o czym przekonali się obaj dziennikarze, do których od czasu do czasu zwraca się per „głupcy” i „stare panny” albo krzyczy, że niczego nie rozumieją. Na zadawane pytania odpowiada niechętnie, z irytacją, zwłaszcza że rozmowa toczy się wokół Dekalogu, a on sam był człowiekiem głęboko niewierzącym, zaś dziesięć przykazań uważał za sztuczny wymysł człowieka. Edelmanowi religia nie była do  potrzebna, najważniejsze było życie, wolność i zasada, żeby zawsze być po stronie bitego. I tym się kierował walcząc w getcie, pracując po wojnie jako kardiolog i działając w opozycji antykomunistycznej.  

Rozmowę Beresia i Brunetki z Edelmanem uzupełniają teksty przyjaciół i znajomych napisane już po śmierci Edelmana. Joanna Tokarska-Bakir nazywa go, „typowym polskim świętym”, który budził miłość i strach i „bywał czasem potworem, jakim może być tylko człowiek pozbawiony złudzeń”. Konstanty Gebert dodaje, że Marek Edelman wprawdzie nie wierzył w Boga, ale najważniejsze było to, że Bóg wiedział, że się na nim nie zawiedzie. Podobnie, acz nieco inaczej wypowiada się ksiądz Andrzej Luter: „Jestem pewny, że dr Edelman został zbawiony i że teraz już wie: Bóg istnieje. Negując Go, całym życiem Mu służył”.         

Wydaną przez Świat Książki książkę-pożegnanie można odczytywać także jako testament Marka Edelmana, choć nie ma pewności, czy on akurat by sobie tego życzył.

SalonKulturalny.pl